سخنان سیدالشهدا(ع)

امام حسین (ع) فرمودند:

١- جز با پیروی از حق ، عقل انسان کامل نمی شود.( بلاغة الحسین)

٢- ای انسان سرمایه وهستی تو عمر توست، هر روز که از عمر تو می گذرد

قسمتی از هستی تو از بین رفته است(بنگر از هستی و سرمایه

استفاده کرده ای ؟و متوجه باش در آینده بیهوده آن را تلف نکنی ). (بلاغة الحسین)

٣- بدانید که نیازهای مردم به سوی شما از نعمتهای خداوند است.

گریستن از ترس خدا ، موجب نجات از جهنم است.

۴- در طول مدت عمر ، در حفظ سلامتی تن خود بکوشید.

۵- مردم بنده ی دنیا هستند و دین را فقط با زبانشان لمس می کنند، تا وقتی بدانند این گفتگوی ظاهری به ضرر دنیایشان نیست بر محور دین می چرخند، اما آنگاه که به امتحانی آزموده شوند(که لازم آید از دین ببرند و به دنیا بپیوندند) دین داران واقعی کم هستند.

( تحف العقول)

۶- پسرم، [امام سجاد]  از ستم نمودن به کسی که جز خداوند بزرگ و عزیز یاوری ندارد بپرهیز.(خداوند به زودی  داد چنین مظلومی را از ظالم خواهد گرفت).( تحف العقول)

۷- هرکس خواهان رضایت خداوند باشد و خشنودی خداوند را به غضب مردم نفروشد؛ آفریدگار اموری که به دست مردم است برای او کفایت می کند، وهرکس طالب رضایت مردم باشد و خشنودی مردم را به غضب خدا بخرد؛ پروردگار او را به مردم وا

می گذارد.(امالی شیخ صدوق)

۸- شخصی به امام حسین علیه السلام عرض کرد : ای پسر رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، من آلوده به گناه هستم و یارای  ترک آن را ندارم، مرا موعظه فرما: امام حسین علیه السلام فرمودند : «  پنج کار انجام بده و هرچه خواستی عصیان ورز:

١- از نعمتهای خدا استفاده نکن ، آنگاه به گناه رو کن .

٢- اگر می توانی از حکومت وسرپرستی خدا خارج شوی، گناه کن .

٣- به جایی پناه ببر که آفریدگارت تو را ننگرد بعد هرچه خواستی گناه کن .

۴- اگر می توانی هنگام مرگ ،جان به فرشته ی خدا تسلیم ننمایی هر گناهی می خواهی  انجام بده .

۵-  اگر می توانی وقتی که تو را به آتش دوزخ می سپارند وارد نشوی هر اندازه می خواهی  عصیان کن .»

(بحارالانوار،مجلسی)

۹- بهای شما چیزی جز بهشت نیست پس خود را به غیر آن مفروشید؛ زیرا هرکس به دنیا راضی گردد(هدفش فقط رسیدن به دنیا باشد) به چیزی پست راضی شده است.( بلاغة الحسین)

١۰- شکر نعمتهای گذشته موجب می شود که خدای متعال نعمتهای تازه ای به انسان مرحمت فرماید.( بلاغة الحسین)

١١- امین مپندار(در امان مباش) مگر آنکس را  که از خدا بترسد(اهل ایمان و دیندار باشد). ( بلاغة الحسین)

١٢- از حضرت پرسیدند: فضیلت چیست؟ فرمودند:« مالک زبان بودن (تا بتواند سخنی را که خدا راضی نیست ،نگوید) و بذل نیکی (احسان کردن به بندگان خدا.» ( بلاغة الحسین)